چت روم

«فتنه» واژه‏اى است كه همه از آن وحشت دارند و نتيجه آن را شوم و ناگوار مى‏دانند، ولى فتنه چيست؟ و نشانه‏هاى آن كدام است؟

فتنه به حوادث پيچيده‏اى مى‏گويند كه ماهيّت آن روشن نيست؛ ظاهرى فريبنده دارد و باطنى مملوّ از فساد؛ جوامع انسانى را به بى‏نظمى، تباهى، عداوت، دشمنى، جنگ و خونريزى، و فساد اموال و اعراض مى‏كشاند. و از همه بدتر اين كه قابل كنترل نيست.

غالباً، در ابتدا چهره حق به جانبى دارد و ساده انديشان را به دنبال خود مى‏كشاند و تا مردم از ماهيّت آن آگاه شوند، ضربات خود را بر همه چيز وارد ساخته است.

فتنه‏ها، هيچ قانونى را به رسميّت نمى‏شناسند؛ ممكن است در يك شهر همه چيز را به آتش كشد و در كنار آن شهر ديگرى باشد كه در امان بماند. فتنه همان‏گونه كه امام عليه السلام در فراز بالا بيان فرمود، مانند گِردباد است كه همه چيز را با خود مى‏چرخاند و مى‏برد و گاه ديده شده گردبادهاى سنگين، انسانها، حتّى اتومبيل را از جا كنده و به آسمان برده و به هر سو پرتاب مى‏كنند!! فتنه‏ها نيز با شخصيّت‏هاى بزرگ اجتماعى، دينى، علمى و سياسى و با اموال مردم و سرمايه‏هاى جامعه، همين كار را مى‏كند.

مى‏دانيم گردبادها بر اثر وزشِ دو جبهه قوىّ باد در دو جهت مخالف، پيدا مى‏شود؛ يعنى دو جبهه مخالف در هم مى‏پيچند و به گرد هم مى‏گردند و گردباد را به‏ وجود مى‏آورند؛ فتنه‏ها نيز بيشتر از اختلافات بر مى‏خيزد؛ آنگاه كه دو جناح، بى‏فكر و بى‏مطالعه، بى‏رحمانه به جان هم مى‏افتند، فضاى جامعه را تيره و تار مى‏سازند، نتيجه‏اش آن است كه گردبادهاى حوادث و ناامنى، همه چيز را از بيخ و بن مى‏كند و نابود مى‏سازد!

به همين دليل، در برابر حوادث اجتماعى بايد خوش بينى‏ها را تا حدّى كنار گذاشت و درباره كسانى كه روى صحنه و پشت صحنه هستند، دقّت كرد و سوابق آنها را بررسى نمود و اگر فتنه‏اى در كار است، مردم را با خبر ساخت و اين وظيفه انديشمندان هر جامعه است.

جنگ‏هايى كه در دوران حكومت امير مؤمنان على عليه السلام به وقوع پيوست، هر كدام نمونه بارزى از فتنه بود؛ در «جنگ جمل»، «عايشه» همسر پيامبر صلى الله عليه و آله را بر شتر سوار كردند و دو نفر از صحابه پيامبر- كه سوابق نسبتاً خوبى در اسلام داشتند- بر اثر هوا و هوس و وسوسه‏هاى شيطان آتش فتنه را بر افروختند و نخستين بانگ اختلاف را در امّت اسلامى سر دادند؛ در اين ميان، نزديك به بيست هزار نفر از مسلمانان در اين آتش فتنه سوختند و خانه‏هاى زيادى ويران شد. تا آن كه با تدبير اميرمؤمنان على عليه السلام آتش فتنه خاموش گشت.

فتنه «شاميان» و «جنگ صفّين» و ادّعاى واهى خونخواهى عثمان و بر سرِ نيزه كردن قرآن‏ها نمونه ديگرى از اين فتنه‏ها بود و هنوز شعله آن خاموش نشده بود، فتنه سومى از آن برخاست! گروهى از متنسّكان جاهل و متعبّدان بى‏فكر، زير پوشش «حكم فقط حكم خداست» آتش جنگ نهروان را برافروختند.

دقّت در اين نمونه‏هاى عينى، مى‏تواند تمام ويژگيهاى فتنه را كه امام عليه السلام در نهج البلاغه بيان كرده، عملًا به انسان بياموزد./انتهاي پيام/

فتنه به حوادث پيچيده‏اى مى‏گويند كه ماهيّت آن روشن نيست؛ ظاهرى فريبنده دارد و باطنى مملوّ از فساد؛ جوامع انسانى را به بى‏نظمى، تباهى، عداوت، دشمنى، جنگ و خونريزى، و فساد اموال و اعراض مى‏كشاند.